Το πιο ενδιαφέρον γεγονός που μπορεί κάποιος να μη γνωρίζει για τους Πίνακες και άλλα έργα τέχνης είναι ότι διαρκούν. Όλοι ξέρουμε πως τα χρώματα έχουν διαφορετική ένταση στην εμπειρία μας. Για παράδειγμα το κόκκινο χρώμα είναι το πιο έντονο απ’ όλα. Άρα, το μάτι μας θα πέσει πρώτα πάνω στο κόκκινο. Έπειτα, θα ακουλουθήσει το χρώμα με την μικρότερη ένταση και ούτω καθεξής. Αυτή η κίνηση που ακολουθεί το βλέμμα μας πάνω στην επιφάνεια ενός Πίνακα είναι ο χρόνος του έργου.
Είναι πολύ όμορφο να παρατηρείς στις Εκθέσεις πόσο “χρόνο” κερδίζει κάθε έργο και σε τι τύπου ανθρώπου κάθε φορα. Αυτή η ιδέα – ότι η διάρκεια είναι απλώς κίνηση σε χώρο – καταργεί την ιδέα του χρόνου και μας φέρνει όλους πιο κοντά. Επίσης, το να ξέρει κανείς να ελέγχει τα πλαστικά στοιχεία με τέτοιο τρόπο που να κατευθύνει και να υπολογίζει τη διάρκεια στο θεατή, είναι κάτι μαγευτικό και συνάμα μοναδικό.
Ίσως, πολλοί στο χώρο της Τέχνης να είναι ενάντια στη “μετάδοση μηνύματος” και να θέλουν να μένουν ανερμήνευτα κάποια πράγματα. Το καλύτερο, όμως, είναι ο καθένας να αποφασίζει μόνος του για το τι θέλει να δώσει με την Τέχνη του, διότι, κατά βάση, η Τέχνη είναι Έκφραση.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Ντεμπέμπε